De opgraving
Door: Rinus
Blijf op de hoogte en volg Rinus
25 September 2010 | Egypte, Caïro
De opgraving
In mijn vorig verslag beschreef ik de langzame manier waarop steden worden opgegraven. Sinds jaar en dag zijn archeologen op zoek naar nieuwe en (vooral) snellere manieren om steden uit de oudheid te bestuderen en –vooral – het leven in die steden te reconstrueren. Een van de belangrijkste uitdrukkingen uit de geschiedenis is: “Come, tell me how you lived.”
Een klein groepje binnen ons project is bezig met het inscannen van alle nog staande structuren. Dit gebeurt met een laserstraal die beelden van zijn omgeving kan reconstrueren. Een beetje zoals satellieten de vorm en oppervlakte van de aarde meten.
Zo ontstaat een 3-dimensionaal beeld van de stad, zoals die nu zichtbaar is. Met dat digitale beeld zijn we straks in staat om virtueel door de stad te lopen, als in een videogame. Aanvullende informatie van oude en toekomstige opgravingen kunnen worden ingebracht en op die manier krijgen we een beeld van hoe de stad er vroeger heeft uitgezien. Of beter: er uitgezien zou kunnen hebben.
Het project is dit jaar van start gegaan en er worden nu nog verschillende testen uitgevoerd.
Met welke nauwkeurigheid moeten we zaken opmeten (cm’s of mm’s), tot wlke afstand moeten we meten en hoe vaak moeten we van standplaats veranderen. Het plan is dat in enkele jaren de hele stad is gescand.
Tegenwoordig is er veel meer dan vroeger aandacht voor het beheer van het erfgoed uit het verleden. Werden in het verleden hele steden of grafvelden afgegraven en daarmee volledig vernietigd. Vandaag de dag is er een groot besef van het in stand houden van ons erfgoed. En dit erfgoedbeheer gaat over grenzen heen. Vragen die steeds weer opkomen:Van wie zijn de piramiden? Van wie is de buste van Nefertite? Alleen van de Egyptenaren of van alle volken op de wereld? Maar dan: van wie zijn dan ‘onze’ hunebedden?
Erfgoedbeheer is des te belangrijker, omdat na het opgraven de resten vaak veel kwetsbaarder zijn geworden. In Karanis zijn in de jaren 1925-1934 meerdere huizen opgegraven die nog 3 verdiepingen hadden, met de tussenvloeren intact. Die huizen hadden zo’n 1500 jaar overleefd, nu resteert niet meer dan een zielig hoopje van 2 tot 3 meter boven de grond. Nog nauwelijks herkenbaar als huis.
Een 3-d model maakt het ook mogelijk om verval van de stad te constateren en daarmee te voorkom.
Terug naar de praktijk van archeologische opgravingen in Egypte. Wij zijn nog steeds bezig met ons huis. We leggen de laatste hand aan tekeningen en kunnen dan gaan beginnen met opgravingen. De snelste manier om een kleine en nauwkeurige tekening van een huis te maken is met meetlint, papier en potlood. De collega’s van de ‘coole’ scan lopen met een apparaat van 40 kg te zeulen door het rulle zand. Zij moeten steeds het apparaat weer opzetten en instellen, daarna is het 30-90 minuten in de zon staan om te kijken dat er geen gekke dingen gebeuren. Het blijkt dat niet alle apparatuur geschikt is voor temperaturen van 35 ºC en zandstormen. Een van hen blijft achter in het huis om de scans van de vorige dag te saven in het systeem en het samenvoegen met alle andere informatie.
Maar als het klaar is, dan is het vast heel mooi.
In mijn vorig verslag beschreef ik de langzame manier waarop steden worden opgegraven. Sinds jaar en dag zijn archeologen op zoek naar nieuwe en (vooral) snellere manieren om steden uit de oudheid te bestuderen en –vooral – het leven in die steden te reconstrueren. Een van de belangrijkste uitdrukkingen uit de geschiedenis is: “Come, tell me how you lived.”
Een klein groepje binnen ons project is bezig met het inscannen van alle nog staande structuren. Dit gebeurt met een laserstraal die beelden van zijn omgeving kan reconstrueren. Een beetje zoals satellieten de vorm en oppervlakte van de aarde meten.
Zo ontstaat een 3-dimensionaal beeld van de stad, zoals die nu zichtbaar is. Met dat digitale beeld zijn we straks in staat om virtueel door de stad te lopen, als in een videogame. Aanvullende informatie van oude en toekomstige opgravingen kunnen worden ingebracht en op die manier krijgen we een beeld van hoe de stad er vroeger heeft uitgezien. Of beter: er uitgezien zou kunnen hebben.
Het project is dit jaar van start gegaan en er worden nu nog verschillende testen uitgevoerd.
Met welke nauwkeurigheid moeten we zaken opmeten (cm’s of mm’s), tot wlke afstand moeten we meten en hoe vaak moeten we van standplaats veranderen. Het plan is dat in enkele jaren de hele stad is gescand.
Tegenwoordig is er veel meer dan vroeger aandacht voor het beheer van het erfgoed uit het verleden. Werden in het verleden hele steden of grafvelden afgegraven en daarmee volledig vernietigd. Vandaag de dag is er een groot besef van het in stand houden van ons erfgoed. En dit erfgoedbeheer gaat over grenzen heen. Vragen die steeds weer opkomen:Van wie zijn de piramiden? Van wie is de buste van Nefertite? Alleen van de Egyptenaren of van alle volken op de wereld? Maar dan: van wie zijn dan ‘onze’ hunebedden?
Erfgoedbeheer is des te belangrijker, omdat na het opgraven de resten vaak veel kwetsbaarder zijn geworden. In Karanis zijn in de jaren 1925-1934 meerdere huizen opgegraven die nog 3 verdiepingen hadden, met de tussenvloeren intact. Die huizen hadden zo’n 1500 jaar overleefd, nu resteert niet meer dan een zielig hoopje van 2 tot 3 meter boven de grond. Nog nauwelijks herkenbaar als huis.
Een 3-d model maakt het ook mogelijk om verval van de stad te constateren en daarmee te voorkom.
Terug naar de praktijk van archeologische opgravingen in Egypte. Wij zijn nog steeds bezig met ons huis. We leggen de laatste hand aan tekeningen en kunnen dan gaan beginnen met opgravingen. De snelste manier om een kleine en nauwkeurige tekening van een huis te maken is met meetlint, papier en potlood. De collega’s van de ‘coole’ scan lopen met een apparaat van 40 kg te zeulen door het rulle zand. Zij moeten steeds het apparaat weer opzetten en instellen, daarna is het 30-90 minuten in de zon staan om te kijken dat er geen gekke dingen gebeuren. Het blijkt dat niet alle apparatuur geschikt is voor temperaturen van 35 ºC en zandstormen. Een van hen blijft achter in het huis om de scans van de vorige dag te saven in het systeem en het samenvoegen met alle andere informatie.
Maar als het klaar is, dan is het vast heel mooi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
