Nachtelijke geluiden

Je hoort wel eens dat het in Nederland zo druk is dat je de stilte niet meer ervaart. Je zou daarvoor naar het buitenland moeten gaan. Wel, ik weet nog wel hoe stil het was in de woestijn van de Vallei van de Walvissen (Egypte, december 2008, Tante: “Ik hoor niets!” Rinus: “Ja, dat bedoel ik nu net. Luister eens naar het niets.”)
In de Fayum is dat heel anders. Volgens mij is het hier echt nooit stil, zeker ’s nachts niet. En, zoals jullie weten, slapen we in tenten.

Op korte afstand wordt gewerkt in een steengroeve. Grote trucks rijden af en aan, om hun lading op te halen. Zoals elke chauffeur in Egypte toeteren ze naar alles wat beweegt of zou kunnen gaan bewegen. ’s Nacht komen ze pas echt los. In een soort competitie van de mooiste en meest-tonige toeters vormen ze een orkest. Hun composities duren vaak minutenlang en worden heel vaak herhaald.

Straathonden komen zeer frequent voor in de Fayum, als in andere delen van Egypte. Let wel, over die in de Fayum geen kwaad woord. Velen zijn familie van Kemet en als zodanig vrij van elke boze blik of slechte gedachte. ’s Nacht is er veel strijd tussen verschillende groepen, met blaffen, huilen en grauwen. Vaak ver weg, maar vaak genoeg ook langs de randen van ons tentenkamp.

De laatste producent van nachtelijk geluid zijn de vele moskeen in onze directe omgeving. Zo rond half vier wordt een keer opgeroepen tot gebed, vervolgens om half zes nog een keer. Op zich hoeft dat niet zo erg te zijn, maar er zijn een stuk of vijf moskeen en ze beginnen niet gelijk. De gebeden galmen dus door de vallei en duren tamelijk lang.

Met andere woorden, als je al problemen heb met de warmte, dan kan slapen best een uitdaging zijn. De nachtelijke geluiden zijn dan ook veelvuldig onderwerp van gesprek in het dighouse. Van tijd tot tijd, wordt er lelijk gesproken over de familie van Kemet. Dan wel geklaagd over de oproepen tot gebed. Ik denk wel eens terug aan de rust van het nachtelijke Diemen. Vergeleken met de Fayum is dat weldadig stil.
Het is even wennen, maar klagen heeft weinig zin. Wat je niet kan beïnvloeden is het best te negeren, het levert anders niets dan stress.


Dit klinkt best wel wijs en overdacht!
En dan is het zaterdag, met de wekelijkse gamush market (veemarkt).
Dan komen er vanaf half vier nog eens honderden auto’s en vrachtwagens voorbij met duizenden dieren. En al die auto’s toeteren naar elkaar en naar de dieren: buffels, koeien, ezels, geiten, schapen en soms een kameel.
Dan begrijp ik de neiging om uit je tent te komen met een groot geweer en te gaan schieten. Maar dat helpt ook niet, dus je draait je nog maar een keer om en denkt: malash.