Een week opgraven

De afgelopen week hebben we fulltime gegraven in onze trench. Lange dagen, die gelukkig niet meer zo erg warm waren. Het was deze week overdag niet warmer dan een graad of 30-35. Sommige mensen vinden de nachten zelfs al koud worden. Ik was blij deze week eens niet zwetend op mijn slaapzak te hoeven slapen.
En de studenten van de fieldschool zijn gearriveerd, vijf Amerikaanse studentes en vijf Egyptisch studentes. Het is meteen een stuk drukker in het dighouse, om niet te zeggen een kippenhok.

Wij merken voorlopig nog niet zoveel van de studenten. Zij hebben overdag instructie/les in en rondom het dighouse en wij gaan gewoon elke dag naar de site en doen ons ding. Alleen ’s avonds bij de dagelijkse meeting is het wat merkwaardig. Waren eerst de meetings in het Engels, nu zijn ze in het Engels en het Egyptisch. Een Egyptische instructeur en een Egyptische inspecteur vertalen alles wat er gezegd wordt van het Engels naar het Egyptisch. Dat kost wat tijd en is soms hilarisch als de vertaling duidelijk anders is als de eerder gesproken tekst. Enige eigen inbreng van beide vertalers is dan duidelijk te merken.
Vanaf zondag as. gaan de studenten mee het veld in. Bij ons in de put komen ze leren tekenen. Wel, dat gebeurt bij ons heel veel. Ik teken gemiddeld meer dan een tekening van het oppervlak per dag, in vaktaal: een vlaktekening. Het is een precies werkje, niet bijzonder enerverend en – zeker in de volle middagzon – niet altijd even leuk.

Onze trench bestaat uit grofweg twee ruimten. De eerste ruimte naast het erf, waar de mensen binnen kwamen. En een tweede ruimte, met trappenhuis naar boven. Wij zitten waarschijnlijk op het niveau van de kelder, de huizen hadden vaak 2 of 3 verdiepingen. Die zijn bij ons huis weg.
In de achterste ruimte hebben we een intacte koepel gevonden. Die koepels dienden als opslag voor etenswaren, huisraad en kostbaarheden. Er is een opening in de koepel, waardoor we naar binnen hebben gegluurd. Maar niet zoveel zagen. Nu hebben we een deel van de deuropening geklaard van zand en we kunnen nu meer zien. De koepel lijkt grotendeels intact, de ruimte is grotendeels gevuld et ingewaaid zand. De bodem kunnen we nog niet zien. Dat deel van het huis lijkt voornamelijk gevuld met zand en dat zijn we nu aan het wegscheppen. Om toch eens snel bij de ingang te komen. We zijn natuurlijk nieuwsgierig.
De voorste kamer blijkt ook interessant. Daar hebben we resten van een ingezakte vloer gevonden, met daarop veel van de resten van de hogere muurdelen en – natuurlijk – veel ingewaaid zand. Dit is veel lastiger om op te graven. Om te kunnen begrijpen wat en wanneer er is gebeurt, moet je zorgvuldig kijken naar de verschillen tussen zand- en andere lagen. Welke ligt boven op welke en hoe zou dat gekomen kunnen zijn. Daarmee kunnen we reconstrueren in welke volgorde dingen gebeurt zijn. Bepaalde vondsten kunnen zaken dateren. We hebben een moderne Engels stuk tekst gevonden, die laag zal wel modern (heden tot 40 jaar geleden?) zijn. Ook vonden we een stuk ouderwetse Arabische tekst. Maar dan? Is het dan een oud boek dat recent is weggegooid of een boek dat lang geleden is weggegooid?
We denken dat we nog steeds niet in de oudere lagen van de Romeinse tijd zijn aangekomen, omdat alles zo verstoord is en blijft. Na de zandstorm van vorig weekend – 1 nacht storm! – moesten we uit sommige hoeken zo’n 12-15 cm zand scheppen. Zo snel kan het gaan.
Veel tekst om te zeggen dat we veel werk verzetten, maar nog niets hebben gevonden. Zeker niet dat te dateren is op de Romeinse tijd.
Misschien komt dat nog.